Het monster dat emoties heet

Het monster dat emoties heet

Toen mijn kinderen nog kleine guppies waren las ik hen elke avond voor het slapengaan voor. Een aantal boeken was favoriet en werden ein-de-loos gelezen. Eén ervan was briljant. Die ging over De Boze Bui en als jij jonge kinderen hebt, zou ik het je echt aanbevelen. Deze boze bui wordt omschreven als een monster dat als het ware buiten jezelf om razend wordt en dingen doet en zegt waar het monster later spijt van heeft. 

Hoe meer we ze ontkennen, hoe aanweziger ze worden

Er verandert niet veel naarmate we volwassen worden. Want nog steeds ervaren we emoties als iets dat ons overspoelt en waarop we geen enkele invloed hebben. Om deze reden zijn we vaak ook bang voor negatieve emoties. En - om nog maar een keer een kindermetafoor te gebruiken - emoties lijken op kleine kinderen. Je weet het misschien wel, jij zit aan de telefoon en jouw kind wil aandacht. Het gaat jengelen en dat houdt niet op. Jij gebaart geïrriteerd dat het stil moet zijn en moet wachten totdat jij klaar bent. Maar niks helpt en het kind wordt steeds lastiger. Pas wanneer je het kind op schoot neemt, het troost en aandacht geeft, zal het huilen ophouden. Zo werkt het ook met emoties. Hoe meer we ze ontkennen en willen vermijden hoe harder ze zich aan ons opdringen. We denken namelijk dat worden opgeslokt door negatieve emoties en er niet meer uit komen. Maar niks is minder waar. Uit onderzoek is gebleken dat emoties komen en ook vanzelf weer gaan. Als een soort golfbeweging. Als we deze golf rustig ondergaan zal dit niet meer dan 90 seconden duren. Laat dit even op je inwerken... Het probleem is dat wij na 20-30 seconden bang worden en onze emoties gaan wegstoppen. Juist doordat we dit doen versterken we onbedoeld de emotie en die zal zich steeds verder opbouwen in je systeem.

Stop het dus niet weg...

Wie herkent het niet dat je opeens overvallen wordt door verdriet en je weet op dat moment niet goed waar dat verdriet vandaan komt. Of je wordt verschrikkelijk boos om iets onbeduidends. Dit is een typisch geval van emoties die te lang ontkend zijn en die eruit willen zodra de kans zich voordoet. Dat gebeurt dan op een willekeurig moment en vaak als het jou niet uitkomt. Het is dus aan te raden om emoties de aandacht te geven die ze nodig hebben. Neem het kind op schoot en troost het, troost jezelf! 

Als je gewend bent om je af te sluiten voor negatieve emoties dan kan ik je verzekeren dat jij je - zonder dat je het in de gaten hebt - ook afsluit voor positieve emoties. Je raakt erdoor afgevlakt en ook de fijne dingen kun je niet meer intens beleven. Hierdoor kun je je leeg en nutteloos gaan voelen. Het "is dit alles?"-gevoel. Je verliest de verbinding met jezelf en kunt je hierdoor ook minder goed inleven in anderen. Hierdoor kan een gevoel van eenzaamheid ontstaan, van er niet bij horen. In verbinding zijn met jezelf is van essentieel belang om je gelukkig te kunnen voelen!