Het “allemaal alleen kunnen” is een nobel streven. En zolang het lukt is er niets aan de hand. Denk je. Want je weet namelijk niet hoe het voelt om wél hulp te ontvangen. Je hebt geen idee hoe fijn het kan voelen als iemand iets voor je doet. Het lijkt of “het allemaal alleen willen doen” je kracht geeft en dat heb je op moeilijke momenten nodig. De kracht om door te gaan. En dat gevecht om te overleven ken ik als geen ander. Dat heb ik jáááren volgehouden. Ik ging als een dolle en kon het allemaal wel zonder hulp van anderen.
Weerstand
Als je zo op dreef bent en al maanden of misschien al jarenlang heel hard werkt om alles rond te breien, dan voel je niet meer hoe hysterisch druk je eigenlijk bent. Je kent vast iemand in je omgeving die al-tijd loopt te rennen en te vliegen. Maar vraag je dan hoe het gaat of bied je hulp aan dan gaat het allemaal príma! Als je iemand in deze fase bewust maakt van zijn of haar drukke bestaan, dan kun je ook nog eens op een flinke uithaal rekenen.
Aanhoudende stress went
Dit is hoe het werkt. In deze fase van stress en haast heb je zelf niet meer in de gaten hoe druk je bent. Dat komt omdat je lichaam en alle processen gewend zijn geraakt aan de aanhoudende stress en druk. Je voelt dus echt niet meer dat je roofbouw pleegt op je fysieke en je mentale gezondheid. Het is vervelend maar je voelt het pas weer als het te laat is. Als je zo uitgeput bent dat je niets meer kunt en een burn-out hebt. Het enorme aanpassingsvermogen van ons lichaam en onze geest zorgt ervoor dat we zelf niet meer in de gaten hebben hoe ongezond ons gedrag is geworden.
Hulp vragen is zwak
In dat kader is het ook logisch dat om hulp vragen moeilijk is. Want dat voelt zwak. Fout gedacht. Juist het aanvaarden van hulp zorgt ervoor dat de spanning wat afneemt en dat we weer wat meer tot rust kunnen komen. Dit kan zijn in de vorm van een goed gesprek waarbij je je hart lucht over je zorgen. Het kan ook betekenen dat je iemand toestaat je te helpen bij een lastige klus. Dat zorgt voor ontspanning die nodig is om op adem te komen. Je houdt het hierdoor dus gewoon langer vol. Bovendien geef je hiermee een ander ook de kans om iets voor je te betekenen. Geloof me, het is bijzonder pijnlijk om te zien hoe iemand – om wie je geeft – zich langzaam maar zeker aan het opblazen is.
Ben jij ook zo iemand die het lastig vindt om hulp te vragen? Misschien om dat je het onbewust zwak vindt? Maar ben je stiekem wel doodmoe en zou je willen leren hoe je leert hulp te ontvangen? Plan dan een gratis halfuur sessie bij mij in.
