Op z’n dooie gemakje sjouwt het mannetje met een bonnenboekje langs alle passagiers. Ik zit hem nu zo’n 10 minuten met stijgende verbazing te observeren. Niet alleen mijn verbazing stijgt maar ook mijn irritatie neemt met de minuut toe. Wat gebeurt hier?
DIT KAN TOCH VEEL SNELLER?
Ik zit op een kleine veerboot die ons in ongeveer 30 minuten naar onze vakantiebestemming brengt. Een zonovergoten Grieks eiland in de Middellandse Zee. Wat me hier opvalt is de totale afwezigheid van haast. Je weet wel dat wat wij zo’n beetje elke minuut van de dag voelen. Ik kijk naar het mannetje dat de boel hier regelt en verbaas me dus enorm over de kalmte van deze man terwijl de hele meute locals en toeristen op hem zit te wachten.
Ik weet niet hoe dat met jou zit maar ik vind het dus lastig als mensen op mij moeten wachten. Ik wordt daar redelijk gestrest van en probeer dat eigenlijk zoveel mogelijk te voorkomen. Zo zal ik nooit op de linker rijstrook blijven rijden als ik merk dat de auto achter me haast heeft en voorbij wil.
HIER KUN JE IETS VAN LEREN
Toen ik in New York liep en ik even een kaart wilde raadplegen botste er een Amerikaan in volle vaart tegen me aan en keek me vernietigend aan omdat ik het in mijn hoofd haalde zomaar te stoppen op het trottoir. Te gek voor woorden zou je zeggen maar ik voel me dan dus bezwaard dat ik iemand heb opgehouden. Even terug naar de veerboot in Griekenland. In eerste instantie voelde ik een bepaalde verontwaardiging opkomen want dit kon toch veel efficiënter en waarom stonden we massaal te wachten op een medewerker die niet vooruit te branden was! Met de bonnetjes en de portemonnee in de hand (nee pinnen was niet mogelijk!) maakt hij er met een brede glimlach een prachtige dag van. En waarom ook niet. Het was ook veel te warm om je druk te maken en waarom zou je je zo laten opjutten?
Het feit dat ik me er zo over opwond sprak natuurlijk boekdelen. Eigenlijk was ik stiekem jaloers op het feit dat deze man zich totaal niet liet opjagen door wie of wat dan ook. Hij deed zijn ding en het kwam uiteindelijk allemaal goed. Iedereen had betaald voor de veerboot aanlegde en kon weer doorjakkeren. Deze man deed er dus overduidelijk niet aan mee.
LOSGEKOMEN VAN DE RUSH
Tijdens mijn vakantie ging ik nog zo’n keer of 10 met deze veerboot mee en ik kon me er ook niet meer over opwinden. Ik had tenslotte vakantie en het zou allemaal best goedkomen. Kon het efficiënter en sneller? Vast wel maar who cares? Kon ik dit relaxte gevoel maar vasthouden als ik eenmaal terug was van vakantie. Maar zodra je uitstapt op Schiphol wordt het al moeilijk. Je koffer van de rolband afhalen zonder iemand anders in de weg te staan is godsonmogelijk maar: Who cares? Alles komt goed. Deze mantra houd ik erin 🙂
LAAT JIJ JE GEK MAKEN?
Deze vakantieherinnering is zo’n jaar of 8 geleden. Inmiddels weet ik hoe ik in mijn eigen tempo en op mijn manier zaken aanpak. Ik laat me niet meer gek maken door de drukte of meningen van anderen. Hoe zit dat eigenlijk met jou? Lukt het jou om precies je ding te doen? Of is dat te moeilijk om er zoveel verplichtingen zijn, verwachtingen zijn, prestaties moeten worden geleverd?
Wil je ook met een brede glimlach kunnen denken: Who Cares? Boek dan snel een gratis halfuurtje sparren in mijn agenda. Ik geef je bruikbare tools om in de alledaagse hectiek rustig en bij jezelf te blijven. Laat je niet gek maken!
